امیرحسین علمالهدی معتقد است دلیل اینکه سازندگان فیلمهای سینمایی برای تبلیغات خود به ماهواره رجوع میکنند این است که آنها متوجه شدهاند ضریب نفوذ شبکههای ماهوارهای بیشتر از تلویزیون است.
مهسا بهادری: سال گذشته فروش بالای هزار میلیارد تومانی گیشه برای سینمای دچار بحران در جذب مخاطب یک اتفاق مهم و اساسی به شمار میرفت. در میان خیل فیلمهایی که دخل و خرج خود را نمیتوانستند با هم مطابقت بدهند و اصلا بود و نبود آنها بر پرده سینما فرقی نمیکرد و حتی ساخته شدن بسیاری از آنها شکست مطلق برای سازندگان بود، گیشه بالای هزار میلیاردی (البته فقط برای چند فیلم) خوشحال کننده بود.
حتی این عدد آنچنان شوقی ایجاد کرد که به سرعت آن را به کل سینما چسباندند و مسئولان آن را جزو افتخارات دوران کاری خود میدانند و از این فروش به عنوان تحول در سینما یاد میکنند.
۲۲ مرداد سال گذشته قربان نجفی کارگردان فیلم «فصل ماهی سفید» در گفتوگو با اعتماد درباره نحوه تبلیغات فیلمها در ماهوارهها گفته بود: رسانههای خارجی فارسیزبان هفتهای ۵ هزار تا ۱۵ هزار دلار از فیلمساز میگیرند تا فیلمهایشان را در رسانهشان تبلیغ کنند.
همان زمان قربان نجفی توضیح داده بود متاسفانه یکی از همین فیلمهای روی پرده مبلغ گزافی حدود ۲۵۰ هزار دلار به این ماهوارهها داده و تمام تبلیغات را برای فیلمش گرفته و البته همین دوستان سینماگر ما قیمت را بالا بردهاند تا دست کسی به تبلیغات آنجا هم نرسد.
بر اساس شنیدههای موثق ما، سال گذشته از سینمای ایران رقم بیش از صد میلیارد تومان به شبکه ماهوارهای جم تبلیغ داده شده و پخشکنندهها چنین رقم بالایی را برای تبلیغ فیلمشان هزینه کردهان و تقریبا رقمی معادل یکونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.حالا این پرسش به وجود میآید که با توجه به این پرداخت بالا به ماهوارهها، آیا سود اصلی از اکران فیلمهای کمدی را سینمای ایران برده یا ماهوارهها؟
به همین بهانه به گفتوگو با امیرحسین علمالهدی، منتقد سینما پرداختیم که در ادامه میخوانید.
چرا سازندگان آثار سینمایی سراغ تبلیغات ماهوارهای میروند؟
اگر موضوع این است که چرا سازندگان فیلمهای سینمایی برای تبلیغات خود به ماهواره رجوع میکنند باید گفت که آنها متوجه شدهاند که ضریب نفوذ شبکه های ماهواره ای بیشتر از تلویزیون است البته این ماجرا درباره تنها ۴۰ درصد از سینمای ایران صدق میکند و روی ۶۰ درصد باقی فیلمها تاثیر چندانی ندارد؛ چون برخی از فیلمها هم تبلیغات ماهوارهای انجام دادند اما نتیجهای نداشته است؛ نکته اساسی که باید به آن توجه کنیم این است که شبکههای ماهوارهای توانستهاند ضریب نفوذشان در ایران و در میان سینما دوستان افزایش دهند.
نکته بعدی این است که بر اساس اعداد و ارقام تبلغات در تلویزیون برای سازندگان صرف مالی ندارند و ترجیح میدهند همان هززینه یا کمتر انجام دهند و تبلغاتش فیلمشان را در شبکهای انجام دهند که ضریب نفوذ بیشتری دارد.تا قبل از ریاست آقای جبلی و جلیلی بر صداوسیما، تلویزیون بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ تیزر تبلیغاتی را به فیلمهای سینمایی اختصاص میداد، یعنی به نوعی به کالاهای فرهنگی سوبسید میدادند؛ اما زمانی که این دوستان روی کار آمدند این معادله برعکس شد و اعلام کردند ما بین ۱۰ تا ۱۵ تیزر تبلیغاتی را به فیلمها اختصاص میدهیم و اگر سازندگان تبلیغات بیشتری میخواهند باید هزینه پرداخت کنند. در حال حاضر هم عدد دقیقی از میزان پول دریافتی تلویزیون بابت پخش تیزرها در تلویزیون ندارم اما آخرین رقمی که در ذهنم هست این استدلال را به من میدهد که تبلیغ فیلم در ماهواره بسیار به صرفهتر از تلویزوین است. ضمن اینکه دریافت این رقم هنگفت آن هم در زمانی که تلویزیون بخش عمدهای از مخاطبانش را از دست داده، هیچ توجیهی ندارد. دلیل این افت مخاطب هم مشخص است، تلویزیون ایران تنها جایی است که تحت نظارت دولت است.
امیرحسین علمالهدی