حرم، حریم، حرمت؛ گفتاری درباره حجاب

در منطق دین؛ زن، عفت و عزت او حرم است و کسی جز محارم به حریم این حرم راه ندارند.

گروه زنان و خانواده فستیوال تلنگر؛ یاسر طاهر رحیمی: در تعالیم دینی ریشه یابی لغوی؛ در بسیاری از موارد می‌تواند موجب رفع سوءتفاهمات یا روشن شدن حقیقت شود. مثلا در منطق دینی مرد و زن غریبه نسبت به هم اصطلاحا نامحرم نامیده می‌شوند و دین برای این نسبت؛ حدودی تعیین کرده است. این مرزگذار ی را می‌توان با سوءظن تحلیل کرد و برای آن بافته‌های موهوم ردیف کرد، از بدبینی اسلام نسبت به امر جنسی تا متضاد دیدن مرد و زن یا منزوی خواهی زن و… اما حکمت این فاصله‌گذاری را می‌شود تا حد زیادی از خود لغت و ریشه یابی آن متوجه شد. نامحرم با واژه‌هایی چون حرام، حرمت، محرّم، حرم و حریم هم ریشه است. وقتی می‌گو ییم فلان مکان، حرم است-مثل مسجدالحرام- یا نام روزهایی را«محرًم الحرام» می‌گذاریم بدین معناست که این مکان‌ها یا زمان‌ها از منظر الهی دارای احترامی ویژه هستند که باید آن را حفظ کرد. برهمین مبنا وقتی می‌گو ییم فردی نامحرم است یعنی دارای حریمی است که باید محترم شمرده شود نه اینکه او شر و شیطانی است و باید از او دور شد! این حرمت، هم برای مردان و هم زنان به ویژه زن و مرد مومن، صادق است. یعنی اینطور نیست که فقط زن و مرد نسبت به هم حریم داشته باشند و نامحرم باشند بلکه بین خود مردان و زنان نیز مرزهای شرعی و اخلاقی موضوعیت دارد. مثلا دو مرد یا دو زن نمی‌توانند به هر قسمتی از بدن یکدیگر نگاه کنند هرچند بدون قصد جنسی باشد، همچنین انسان شرعا اجازه نگاه جنسی به هیچ محرم و نامحرمی را جز همسر ندارد، یعنی افراد در دایره این حدود نسبت به هم نامحرم اند. پس انسان و حریم جنسی و جنسیتی او محترم است و اقتضائات متفاوت جنسی و جنسیتی زنان و مردان نسبت به هم موجب می‌شود که حریم‌های مختلفی برای حفظ ا ین حرمت، میان ایشان تعریف شود. اما جنس و جنسیت زن در این حوزه حامل گوهرها و مزیت‌های ویژه‌ای است و به تبع آن دارای حریم وحرمتی متفاوت است که توجه به حفظ آن ضروریکتر و شکستن آن مخرب‌تر است. این مطلب فراتر از پوشش شرعی است. خلاصه آنکه در منطق دین؛ زن، عفت و عزت او حرم است و کسی جز محارم به حریم این حرم راه ندارند آن هم در حد و حدودش. تنها همسر است که به همه این حریم راه دارد و شرط ورود کامل به این حریم، رعایت حرمت، پذیرش مسئولیت و تعهد به مراقبت از آن است(غیرت ). پاسداشت حرمت این حرم، هم بر دوش مردان است و هم خود زن، چون حرمت این حرم اولا وبالذات، حق الله است نه حق فردی زن و اساسا مالک اولیه بدن ما و همه زیبایی‌هایش خداست( یا مالک رقّی) و شکستن حریم و حرمت جسم و متعلقات آن، بالذات حق هیچ کسی نیست و انسان امانت دار این حرم است(تلک حدود الله فلا تقربوها). پایان پیام/